A cindarella story. Just in my version. Problem? :P

Pages

Tuesday, November 13, 2012

Last Post from Zil Hayatul Arina, Jully 2011.

*bersihkan habuk*

Dengan muka teruja aku pun update la blog aku ni. Bukan niatku utk mengabaikanmu~ ahaha. 
bukanla weh. Serius aku busy. Nak tengok tv pun aku takde masa apatah lagi untuk menulis karangan untuk korang. Baik aku baca buku teks geo aku. Tapi disebabkan dah cuti sekolah, apela salahnya aku tulis seperenggan dua ye tak. alololo aku tau korang rindu aku (entah ade ke tak org lagi yg dtg melawat tsk tsk tsk)

Last post, July 2011.

Dah lebih setahun aku tinggalkan blog. Aku budak sekolah. Tak banyak free time. Tapi dalam masa setahun tu... banyak gila benda dh jadi dengan aku. Dalam setahun tu aku rasa aku lain dari zil yg dulu. Yang happy. Yang tak berapa kisah dengan dunia sekeliling dia. Lain. Dalam setahun tu, aku hilang org yg paling aku rapat dkt sekolah. Allah lebih sayangkan Alyanur. Dalam setahun tu, aku kenal dengan lebih banyak orang. Dalam setahun tu aku dh jumpa org yg bukak hati aku, aaa maksud aku first pakwe of my life. ahahaha cliche tak ayat aku. Tapi dalam masa setahun aku tinggalkan blog tu jugak org tu tinggalkan aku. Dalam masa setahun tu....aku bukan zil yg korang kenal. Sebab aku dh jadi zil yg lama balik la aku tetibe teringat password blogger aku. kah kah kah ok aku taknak emo depan korang. malu tsk tsk tsk hahaha

Korg tau tak. Time aku pindah Sarawak mula mula dulu, takde siapa tau susah aku. Nangis seliter dua sbb susah sangat nak biasakan diri. Aku rindu daf. Aku rindu Aqiff. Aku rindu liyana. Aku rindu amira. Aku rindu cikgu azerai. Semua orang aku rindu. Sebab aku rasa seumur hidup aku, tahun paling aku suka, 2010. Tahun UPSR aku. Entah. Aku syg sgt kt diorg. Tapi dh tiga empat bulan kt kuching, aku okay. Sebab ada orang orang yg dpt support aku. Allahyarhamah Alyanur, Nasya, Aiza, Demy, Steph, masa tu diorg aku mcm kwn diorg yg lain je walaupun aku ckp Bahasa Sarawak dulu agak hodoh bunyinya. Hahaha. 
Dulu aku pergi mana2 je mesti dgn Alya. Sebab kitorg dua pengawas. Aku setuju nak jadi pengawas pun sebab dia la. Kitorg jaga gate sama2, jaga canteen sama2, keluar awal dari kelas agama sama2, semua sama-sama. Tapi aku sedar aku terlalu bnyk bergantung dgn arwah bila arwah pergi. Arwah meninggal sbb apendix. Doctor lambat detect. Tapi apa nak buat. Kun fa ya kun. Allah dh tulis. Lepas arwah pergi, aku rasa lain sgt. Walaupun aku ada nasya, aiza, kawan2 aku yg lain, aku tak pernah rasa complete. Selalu aku jaga sidegate dgn dia, tapi kali ni aku sorang sorang. Kali ni aku sorang sorang. Dalam kelas perdagangan pun aku sorang sorang. Sebab kitorg dua je perempuan islam dalam kelas PK. Yang lain semua ERT.  Aku taktau macam mana nak tulis macam mana sakitnya aku masa tu. Kalau korang pernah hilang orang yang selalu ada untuk korang baru korang dapat feel feel sikit apa yg aku rasa. Sakit. Sakit sangat.

Tapi org ckp  time heals the pain. Dalam masa beberapa bulan tu aku dpt pulihkan semangat aku, join netball, join softball. semua benda aku join. (anda berada di perenggan yg hepi sila kesat air mata anda) Aku kenal sorg budak ni. Well let's just call him captain thambi. Dia tak hensem mana. Nak cakap aku jenis org yg "I tak kisah you punya rupa. Yang penting you baik" pun tak jugak sbb captain thambi tu pun tak baik org nya. Ponteng kelas, rokok, pendek kata mmg ada bakat nak jadi gangster antarabangsa la. Tapi masa aku sedih, dia la yg tolong hepikan aku. Malam masa aku dah nak tido tu, dia la yg nyanyi untuk aku. Masa aku belajar sorg2 kat sekolah, dia la tolong temankan aku, Entah. Aku rasa masa tu mcm kalau takde dia aku jadi tak betul. haaa nampak tak. Masa tu aku bukan zil yg korang kenal. Entah masa tu dia mimpi  apa sampai boleh angau camtu. Dah dua bulan lebih setiap malam otp, tetiba dia confess. Dia lain. Dia tak mcm laki lain. Aku taktau mcm mana nak cerita tapi kalau korg jadi aku pun korg mesti jadi mcm aku.ba dum tsss. zil is not single for the first time. Cerita sepanjang aku dgn dia, aku taknak cerita. Aku taknak ingat pun. Kalau aku ingat nanti tiba tiba aku jadi zil mcm dulu balik. Yang "macam mana aku nak lupakan dia ni :(" tu. Aku kan kuat. Buat apa aku ingat dia balik. Kalau dia jatuh terguling guling dkt canteen pun aku tak sudi nak gelak.  Sebab aku mintak break tu biarlah rahisa. Yang pasti captain thambi tu mmg bukan untuk aku. He deserves better, a lot more than me. Tapi boleh tak aku buat confession berani mati sikit? aku masih sayang dia. Aku bukan nak dia balik tapi aku masih sayang dia. Ala sayang je. Nanti hilang lah sayang tu ye tak? dah. SEMUA ni cerita lama. Let bygones be bygones~

Aku nak teruskan impian aku nak kawen dgn Kim Hyun Joong lepastu ada anak lepastu buat rumah dekat atas bukit lepas tu bela kuda sendiri. tss harapan apakah itu. Haa........rapan. Harapan menjadi laaaayuuuuuu. kah kah kah.

Nah gambar husband aku. Bye



Eh aku suruh tengok ja. Tak payah nak save bagai. Dah pergi main jauh jauh. hahaha bye! :*

No comments:

Post a Comment